(VII) Η κοσμολογία της Μαιρούλας

-Λοιπόν δάσκαλε άκου πως έχουν τα πράγματα. Θέλει γυναικεία φαντασία το πράγμα. Και η γυναικεία φαντασία χαρακτηρίζεται από τάξη, ενώ η δική σας από αταξία. Μη το κουράζεις λοιπόν και άκου την θεωρία μου. Το σύμπαν είχε αρχικά μια διάσταση. Δε μπορεί να γεννήθηκαν όλες οι διαστάσεις μαζί. Μία μία θα έγιναν.Όλα έχουν μια σειρά, αλλιώς δεν θα χρειαζόμαστε αριθμούς. Το σύμπαν λοιπόν ήταν κάπως στριμωγμένο και άρχισε να φουσκώνει και να ξεφουσκώνει όπως κάθε στριμωγμένος άνθρωπος.

Λιγότερο στριμωγμένο από πριν βέβαια που ήταν χωμένο σε ένα σημείο, αλλά πάντως στριμωγμένο για τα καλά. Φαντάσου να ζουν δύο άνθρωποι σε μια γραμμή. Για να πάει ο ένας στην μεριά του άλλου θα πρέπει ή να περάσει μέσα από τον άλλο ή κάποιος από τους δύο να εξαφανιστεί. Κάτι τέτοιο συνέβη και με το σύμπαν. Όταν δύο κομμάτια του συγκρούστηκαν μέσα σε αυτή την μοναδική διάσταση, από την δύναμη της σύγκρουσης γεννήθηκε μια ακόμα διάσταση. Τα κομμάτια που συγκρούστηκαν έφτιαξαν ένα σύμπαν δύο διαστάσεων που πάλι δυο κομμάτια του συγκρούστηκαν και έτσι γεννήθηκε το σύμπαν των τριών διατάσεων και μετά των τεσσάρων και πάει λέγοντας. Τα κομμάτια του σύμπαντος που δεν συμμετέχουν στην σύγκρουση που φτιάχνει μια νέα διάσταση παγιδεύονται στις δικές τους διαστάσεις. Έτσι έχει συμβεί και με εμάς που μιλάμε τώρα. Είμαστε παγιδευμένοι στον τρισδιάστατο χώρο. Τα κομμάτια του σύμπαντος που δραπέτευσαν στην τέταρτη διάσταση μας λείπουν, έχουν χαθεί στο σκοτάδι των νέων διαστάσεων. Αυτό είναι η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια. Λοιπόν; Πως σου φαίνεται η θεωρία μου;

Δεν περίμενα ποτέ πως ενώ μια γυναίκα θα περιποιόταν το κεφάλι μου απ’ έξω, μια άλλη μικρότερη θα το περιποιόταν από μέσα. Τα σχέδια που είχα να ξεμοναχιάσω την όμορφη κομμώτρια χάλασαν όταν βρήκα την Μαιρούλα να σηκώνεται από την καρέκλα του κομμωτηρίου στην οποία είχαν βασιστεί οι φαντασιώσεις μου της τελευταίας μισής ώρας. Η Μαιρούλα είχε όρεξη για πάρλα, όπως συμβαίνει με όλες τις γυναίκες σε ένα κομμωτήριο, ενώ εγώ είχα όρεξη για άλλα πράγματα. Η θεωρία της μου άρεσε πάντως. Αν άρχιζα όμως να ρωτάω σκεφτόμουν πως δεν επρόκειτο να ξεκουμπιστεί, άσε που με την βροχή που είχε ξαναρχίσει πιθανόν να ερχόταν να την πάρει η Δέσποινα.

– Έχεις ομπρέλα; Τόλμησα να ρωτήσω.

– Όχι. θα έρθει η μαμά να με πάρει. Αυτό μόνο είχες να πεις; Θέλεις να με διώξεις;

– Όχι βέβαια.

– Και καλά η θεωρία μου, πες πως είναι τρίχες. Για τα μαλλιά μου δεν έχεις τίποτα να πεις;

– Δεν πρόλαβα Μαιρούλα. Με το που κάθησα έγινε η μεγάλη έκρηξη. Ολόκληρη η ιστορία του σύμπαντος βγήκε από το στόμα σου.

– Έχω άλλη μια θεωρία, πιο τολμηρή.

– Για πες την

– Νομίζω πως εσύ και η μάμα μου είστε ερωτευμένοι.

– Και πως σου ήρθε η ιδέα;

– Η ιδέα είναι του μπαμπά μου αλλά εγώ την βελτίωσα.

… keep talking

Advertisement