Η Αριστέα ήταν γέννημα θρέμμα της Αριστεράς. Και ο Αριστείδης το ίδιο. Για ιδεολογικούς λόγους το Αριστείδης είχε γίνει Αρης μέχρι που γεννήθηκε ο γιός τους. Τα βαφτίσια του νέου Αρη έγιναν στην Βάρκιζα , αν και η Αριστέα επέμενε στην αρχή να τον βαφτίσουν στον Γοργόποταμο. Εδώ που τα λέμε μάλλον είχε δίκιο μιας και ο Αρης τίναξε στον αέρα την ιδεολογική παράδοση της οικογένειας και διαγράφοντας πολύ γρήγορα όλο το πολιτικό τόξο έγινε ένας «αξιοπρεπής» συντηρητικός νέος. Αφού επί υπαρκτού σοσιαλισμού αποπειράθηκε να σπουδάσει στον ανατολικό Βερολίνο και συμμετείχε στην κατεδάφιση του τείχους του «αίσχους» επέστρεψε στην πατρίδα με μια αντιπροσωπία γερμανικών ειδών υγιεινής και πλακιδίων και ένα κομμάτι από το κατεδαφισμένο τείχος με το οποίο κόσμησε το πολυτελές γραφείο του.
Στο μεταξύ ο μπαμπάς και η μαμά είχαν αρχίσει να μελετούν ήδη τις «αστικές φυλλάδες» ανακαλύπτοντας σιγά σιγά τα αγαθά του καπιταλισμού . Μπορεί να εγκατέλειψαν τα παραδοσιακά κομματικά συνθήματα αλλά μετακόμισαν ιδεολογικά στο ευρύχωρο υπαρκτό σοσιαλιστικό κόμμα που «άλλαζε» και εκσυγχρόνιζε επιτέλους τον τόπο.
Ο γάμος της Αριστέας άντεξε την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού αλλά όχι την κατάρρευση του χρηματιστηρίου που εξαφάνισε την υπαρκτή και ανύπαρκτη –βλέπε δάνεια- αυλη περιουσία του ζεύγους. Και επειδή η αναζήτηση νέων πηγών εισοδήματος στη «τρέχουσα συγκυρία» ήταν δύσκολη προτίμησαν την αναζήτηση νέων πηγών συναισθημάτων κάτι που γρήγορα τους οδήγησε πρώτα εντός του σοσιαλιστικού κόμματος και στη συνέχεια εκτός γάμου. Άλλωστε και για τους δύο «Η αριστερά ήταν πρώτα απ’ όλα συναίσθημα».
Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι χρειάζονται κάτι στο οποίο να καταθέτουν τα συναισθήματά τους. Η πολιτική βέβαια δεν είναι ο καλύτερος τέτοιος ταμιευτήρας.
Ο γιους τους ο Αρης φρόντισε να καλύψει με κάποιο τρόπο τις οικονομικές απώλειες οπότε ο μεν Αριστείδης επιδόθηκε νικηφόρα στην αναζήτησε νέου ερωτικού και όχι μόνο συντρόφου η Αριστέα όμως συνέχισε να αναζητεί μόνη την νέα Αριστερά. Και ενώ ο Αντώνης αξιοποιούσε την χημεία του με τον τρόπο που του υπέδειξε ο ψυχαναλυτής του υιοθετώντας νέους ρόλους, η Αριστέα ανακάλυπτε νέα καθήκοντα στις ατελείωτες πολιτικές συζητήσεις.
Μέχρι εκείνη την Κυριακή.
Η Αριστέα ήθελε ήλιο εκείνη το πρωί. Ηλιο καφέ και εφημερίδες στην Πλάκα.Μόνη της.
Ο συμπαθητικός κύριος με την Καθημερινή στο απέναντι τραπεζάκι της είχε χαμογελάσει πολύ ευγενικά. «Μπά;» μονολόγησε η Αριστέα και ξεκίνησε από τις πολιτιστικές σελίδες. Άλλη μια ματιά, άλλο ένα ευγενικό χαμόγελο.»Μπά;» δις.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο «Αίολος τα πήρε στο κρανίο ή φταρνίστηκε». Μια ξαφνική ριπή ανέμου πήρε τις εφημερίδες τους, τις ιδέες τους ,τις σκόρπισε , τις ανακάτεψε και χωρίς να το καταλάβουν βρέθηκαν να τις τακτοποιούν μαζί . Μπλέχτηκαν οι σελίδες, μπλέχτηκαν και τα βλέμματα και τα χέρια και οι λέξεις. Πρώτα γδύθηκε το μυαλό τους από κάθε ιδέα που δεν ήταν δική τους. «Θέλω δικά μου πράγματα. Καταδικά μου.»
Μια ριπή συναισθημάτων κοκκίνησε τα μάγουλα της Αριστέας όταν της έβγαζε επί τέλους τα ρούχα .
Τι σου είναι η Φύση!
————————————————————–
Αφιερωμένο στον Αποστόλη και σε όλη την παρέα των γιατρών στα Αγναντα.
(Ελπίζω να σας δω στη Γιορτή του τσίπουρου)
Οδος Κρηνης 